Gisterenmorgen Kermit afgezet bij de dierenarts voor zijn castratie. Hij bleef vrolijk kwispelen ook toen hij een spuit in zijn bil kreeg :-) Toen begon het lange afwachten tot in de namiddag om hem weer op te halen. Alles was goed verlopen en nog droopyer dan anders lag hij daar in een bench te bekomen met een grote kap rond zijn kop. De dierenarts vertelde dat het eerste wat bewoog na de verdoving zijn staartje was, kwispel, kwispel,.... Hij was blij om mij te zien en liep ineens naar de voordeur van de praktijk: zijn we hier weg, bazinneke? En zo drentelde een kwartier later een chocolate labrador met een grote kap over de Hundelgemsesteenweg onder de medelijdende blikken van de andere voetgangers. Thuisgekomen hem maar ineens in de bench gezet want Cooper was veel te nieuwsgierig naar dat rare ding dat Kermit rond zijn nek had. Vandaag is hij nog wat suf en kijkt geregeld zielig omhoog als hij met z'n kap weer eens ergens tegen botst, maar veel last lijkt hij voorlopig niet te hebben. En dat op werelddierendag...
