Eindelijk dan toch eens een paar dagen mooi weer ... maar dan wordt het in België natuurlijk alweer direct té warm! Aangezien waterrat Kermit al eens een keer verkoeling had gezocht door een rondje in de visvijver te gaan zwemmen (en de vissen de schrik van hun leven bezorgd heeft, hmm !), hebben we voor een alternatief gezorgd: twee grote halve blauwe schelpen vol water om in te plonsen. Het heeft zijn effect niet gemist: om de haverklap stormen de twee viervoeters naar buiten om hun poten (en soms meer) te gaan afkoelen om daarna voor een gesloten achterdeur te staan :-)

Op een zonnige én winderige zaterdagmorgen gingen we op bezoek bij Chris en Andre in Temse. Wij zullen ook dit jaar aanwezig zijn op hun paardenevenement "Bert feest" en waren gevraagd om één en ander eens te bespreken. Na het paperassenwerk stelde Chris voor om nog een ritje te maken met Bertje (=haar trekpaard waar het feest naar genoemd is). Paard van de wei gehaald, koets wat afgeveegd en eens kijken hoe we de honden zouden positioneren op de marathonkoets: hmm, Cooper tussen Johnny zijn benen en Kermit tussen de mijne, dat moest lukken. De eerste kilometers was Bertje nogal hevig dus het ging wat schokkerig. Een van die schokken had mij en Kermit zodanig verrast dat zijn achterpoten pardoes van de kar schoven. Oeps !!! Gelukkig is het nogal een stevig kereltje dus het ongelukje bleef zonder gevolgen. De verdere rit hielden we hem toch maar goed in de gaten, maar hij had begrepen dat hij zich iets meer schrap moest zetten op dat wiebelig voertuig. 
Voor de liefhebbers: Bert feest op zondag 14 juli in de Brandstraat in Temse: http://bertfeest.blogspot.be. Alle mensjes en hondjes welkom!

Wat doet mijn gastgezin me toch weer aan??? Op een mooie zondag 6u 's morgens werd ik alweer uit mijn bedje gelicht. Wat zouden ze vandaag voor me op het programma hebben?
Baasje vertelde mij: we gaan vandaag naar Gierle met Cooper voor de hondenshow van de Flatcoated en Belgian Retriever Club. Een uurtje rijden naar daar, dus ik kon gelukkig nog een klein tukje doen.
Eens daar aangekomen kreeg ik mijn Hachiko-vestje aan, want ik ben nu bijna officieel "hulphond in opleiding". Dat betekent dat ik vanaf nu overal mee naar binnen mag en dat de mensen mij eigenlijk niet meer mogen aanraken. Wel spijtig, want nu krijg ik dus niet meer van die vele knuffels van kindjes en aaitjes van grote mensen. Tja, het leven van een hulphond... ik word al groot. ;-)

De zon scheen wel nogal fel en het was wel wat warm voor mij. Baasje ging even met me wandelen en ik mocht een beetje water drinken, dat deed deugd! Dan zijn we een goed plekje gaan uitzoeken bij de tweede ring en we hebben ons daar goed genesteld. Bij deze tweede keuring eindigde Cooper pas als vierde maar toch met een uitmuntend. We moesten nog even wachten op het verslag en dan zijn we heel moe naar huis vertrokken. Cooper was blijkbaar ook moe, want die heeft de hele weg in de auto bij mij in de koffer geslapen. Zzzzzzz...